Görürəm

Açıram ekranı mən, yurdu gülüstan görürəm,
Baxıram yan-yörəmə, hər kəsi nalan görürəm.

Kim görər yolda məni, söylər: – “alıb qan gözünü”
Bəlkə bundandı ki, ətrafımı al qan görürəm?

Qaçıram tez evə, göz gəzdirirəm güzgülərə
Gözü qansız, özümü adicə insan görürəm.

Mənə derlər: “bu yolun son ucu zindan görünür.”
Mənsə onsuz da bütün hər yanı zindan görürəm.

Dini İslam bilinən ölkədə saqqal kəsilir-
Nə kəsən əldə, nə saqqalda bir iman, görürəm

Bilmirəm, mənmi koram, yoxsa ki, aləm dəlidir,
Hara baxsam, Yaradan Xaliqə üsyan görürəm.

Mənə “Heydər”- demə, – “ölkəmdə tərəqqi görünür.”
Harda şahlıq görürəm, axrını viran görürəm.


Dinle bizi, Türkiye.

Çıkar kulağındaki o pamuğu, Türkiye"m!
Dinle menim sözümü.
Dinlə ki, yalnız sana ben dikmişem gözümü.
Çünkü dili, dini bir,
Kanı bir gardaşımsan.
Et tırnaktan ayrılmaz-
Canı bir gardaşımsan.
Yılllarca esarette
Türklük gururum oldun,
Benim düşünen beynim,
Milli şüurum oldu.
Şimdi neler değişti?
Kimler girdi araya?
Kim seni uzak saldı
doğma kohum- karaya?
Haradan kaynaklanır
Gardaşa yad baxışın?
Sen ki, üstünden akan
Araz gibi, Kür gibi
Su taşıyan çay idin
Türklüğün Hazar"ına.
Ne oldu ki, değişti
geleneksel akışın?
Bize bahşeylediğin
Güvencin üzerine
Çoktandır, kar elenmiş.
Bir hayret içindeyem,
Yazın bu sıcağında
Ne tez sana kış gelmiş?
Dost ağır söylese de
Bağırmaq istiyorum
Sana yürek sözünü!
Arabın petrolu mu
Tutmuş gören gözünü?!
O yüzdən mi görmezsin,
Çin"den Tebriz"e kadar
Yurdum kana belenmiş?
Sırtlarda baş kalmamış,
Yığılmış leş leş üste,
Cesetler tepelenmiş.
Kaç gövde baştan ayrı
Etrafa sepelenmiş.
Sense ıssız çöllerde
Adalet arıyorsun.
Seni sen kılan türklük
kıyma –kıyma doğranır,
Tike-tike kesilir.
Yahu,
Sen nere bakıyorsun?
Unutma, geçmişini.
Yada açtığın kucak,
Ya da kaçtığın kucak
Bir gün yine belalar
getirince başına
Yardım için üçün bakınca
Özbeöz qardaşına,
Göreceksin, geçtiğin
Köprüler külə dönmüş.
Turküstan harabaya,
Yurdun yad ele dönmüş.
Olmayacak o zaman
Sığınmağa yerin de.
Tülküler oturacak
Bozkurtların yerinde.
Sanma, meni öttüren
Sinemdeki ağrıdır,
Kalbimdeki yüktür.
Menim derdim nedir ki?
Senin derdin böyüktür.
Men zillette olsam da,
Sen qaflet içindesen.
Esarete can atan
Cehalet içindesen.
Unutma, gardaş, bunu!
Böyle yazmış Yaradan
Hayat adlı Kanunu.-
Her şey gafletle başlar.
Gaflet zaman içinde
Ağır zillete döner.
Zillette olduğunu
anlayan toplum ancak
Bir gün millete döner.
Men farkında zilletin,
Sense bundan habersiz
Yürüyoruz bu yolu.
Ne kadar zor olsa da
Farkındalık qafletten,
Gardaş, kat-kat zararsız.
Hiç de göksüne dövme,
Kendin kendini övme.
Büyük millet olmanın
Maşakkatli yolunda
Sen haylı geridesin.
Çünkü boş hayaldesin.
Sana içim acıyor,
Ne günde, nə haldesin?
Ama üzülme, gardaş,
Kolumdakı zinciri
Dişimle gemirerek
Kurtulunca zilletten,
Seni də kurtaracam
Gittikçe süründüğün
Amansız esaretten.