“Qafqazinfo” Nüsrət Kəsəmənlinin “ Oğru olmaq istəyirəm ” və “Mənsiz qalacaqdır bu dünya bir gün”  adlı şeirlərini “Kitab evi”nin oxucularına təqdim edir:

“Oğru olmaq istəyirəm”

Qoy polislər eşitməsin,

Qorxulu bir sirr deyirəm:

Çoxdandır ki, bir arzum var,

Oğru olmaq istəyirəm!…

İnsanların arasından

Əqidəsiz adamları,

Vicdanını pula satan

nadanları

Oğurlamaq istəyirəm!

Bu torpağın gündən-günə

Niyə artır dərdi-səri…

Dövlətlərin arasından sərhədləri

Oğurlamaq istəyirəm!

Axı, nə iş görmüşəm ki,

Oğurluq da işdi barı.

Mən anamın sifətinə

Vaxtsız düşmüş qırışları

Oğurlamaq istəyirəm!…

Birisini yıxmaq üçün

İkisinin ülfətini,

İnsanların ürəyindən

Hər kinini, nifrətini,

Yalanını bundan ona,

Ondan buna satanları,

İki sevən arasından

O üçüncü adamları

Oğurlamaq istəyirəm!

Araz axır…

O taydan da insan baxır,

Bu taydan da insan baxır,

Necə milyon gözüyaşlı əzizimi,

O həsrətli Təbrizimi

Oğurlamaq istəyirəm!

İndi necə dövlətlərdən

Məzlumların ah-zarinı,

Yad torpaqda yatıb qalan,

Əsrlərin arxasından

Qollarını çatıb qalan

Kərbəladan Füzulinin,

Hələbdənsə Nəsiminin məzarını

Oğurlamaq istəyirəm!

Nə gizlədək, bilir hami

Tonqal çatıb yandırırlar

bu cahanı.

Qəlbim deyir:

“Bir azəri məsəlini yadına sal:

“Oğrudan-oğruya halal…”

Prometey oğurlayıb

İnsanlara verən odu

Oğurlamaq istəyirəm!

Lap qəzəbi tutsa belə

Yerin mənə, göyün mənə

Nə deyirsiz, deyin mənə

Oğru olmaq istəyirəm!!!

“Mənsiz qalacaqdır bu dünya bir gün"

Mənsiz qalacaqdır bu dünya bir gün ,

Kiminsə gözünə yaş gələcəkdir .

Mənsiz qalacaqdır bu dünya bir gün ,

Bir daş qəmli-qəmli dikiləcəkdir .....

Dodaqdan gülüş tək silinər adım ,

Ömür - sonu gələn keçilən yoldur .

Dünya gəlişimdən xəbər tutmadı ,

Bəlkə gedişim də xəbərsiz oldu .

Köçüb gedəcəyəm günün birində ,

Hicran göyərəcək yerimdə mənim .

Kimlərinsə gizli cib dəftərində

Öləcək telefon nömrəm də mənim .

Qara çərçivədən baxacaq şəklim ,

Soyuq gözlərimdə daldalanar qəm .

Sinəmdə duyğu tək yatar əllərim

Oyadıb son şeri yaza bilmərəm .

Qara daş doğular ,

Soyuq, mən adda ;

Bir qadın hıçqırıb saçını yolar .

Ayrılıb gedərəm, tabutum altda

Dörd çiyin görüşər ,

Dörd ürək vurar .....

Mənim çarpayımda süküt uyuyar ,

Artar bir sakini qəbirstanın da .

Bir çiçək köksünü sinəmə qoyar ,

Rəngi ləçəklərə keçər qanın da .

Gəlib bu çiçəyi dərənim olmaz ,

Bahar göyərdəcək , qış solduracaq .

Kiçik bir təpədə çiçəklər hər yaz

Yorulmuş çiynində qəm qaldıracaq .

Mənsiz qalacaqdır bu dünya bir gün ,

Bəlkə yüz il sonra , bəlkə də sabah .

Bəlkə bir Qu kimi çırpınıb bu gün

Nəğmə oxuyuram ölümdən qabaq ......