Keçmiş teleaparıcı, deputatlığa keçmiş namizəd Turan İbrahimovun “Qafqazinfo”ya müsahibəsi:


- Hazırda harada işləyirsən?
- Hazırda mənim rəsmi şəkildə işlədiyim, maaş aldğımı heç bir yer yoxdur.

- Niyə işləmirsən?
- İctimai fəaliyyətlə məşğul olmaq istəyirəm ona görə. Amma təbii ki, işləyəcəm

- Televiziyalar səninlə işləmək istəmirmi?
- Yox, yox. Təbii ki, mənim ANS-lə heç bir problemim yoxdur. Yenidən televiziyaya qayıdacağım təqdirdə ANS-ə qayıdacam. Mən ANS-dən özüm çıxmışam, müqaviləm bitib hələlik uzaqlaşmışam. Yəni, heç bir problem yoxdur.

- Hər halda aparıcıların bir az efir xəstəliyi olur. Yəni necə olur ki, efirdən ayrı qala bilirsən?
- Mənim üçün efir sözünü demək və öz istədiklərini eləmək üçündür. Edə bilmirəm, etmək imkanlarım yoxdursa və yaxud da reallıq elədirsə ki, onu etmək mümkün deyil, onda mən kənarda dururam. Yəni efir naminə, efirdə olmaq xatirinə...

-Yəni, belə çıxır ki, sənin efirdə olmamağın efirin problemidir, sənin problemin deyil?
- Efir deyil...

- Yəni, Azərbaycan televiziyalarının problemidir.
- Azərbaycan televiziyalarının da problemi deyil. Bu gün mənim sözümü deyib, özümü realizə etmək istədiyim məkan deyil hələ ki.

- Sən maraqlı keçid edirsən, şoudan siyasətə gəlirsən...
- Birbaşa şoudan siyasətə deməyək, şou, sosial, bir az da ictimai siyasi sonra siyasət. Mən ümumiyyətlə televizya fəaliyyətimi başladığım 1997-ci ildən “ABA” televiziyasından, yəni 17 yaşından, ilk başladığım fəaliyyətdən mən düşnümüşəm ki, ictimai-siyasi və ictimai fəaliyyətə keçmək üçün buranı seçmişəm. Mən jurnalistika fəlaiyyətinə başlayanda elə vaxta düşdü ki, Azərbaycanda ictimai-siyasi proseslərin söndüyü vaxtlar idi. Və mən fikirləşdirdim ki, hər hansısa televiziyada gedib muxbir kimi, xəbər diktoru kimi işləməklə özünü təsdiq etmək imkanı tapamayacaqdım. Ona görə də, mən tamam başqa xətt tutdum. Şou özünü kütləvi tanıtmaq vasitəsidir. Əvvəllər şou-biznesdə olmuşam, hər kəs bunu bilir...

- Bir sözlə sən istəyirsən ki, siyasətçi olasan.
-Mən ictimai-siyasi fəaliyyətlə məşğul olmaq istəyirəm.

- İctimai-siyasi fəaliyyət nəyi ehtiva edir? Məsələn maşın yolunda stol qoyub, müğənniləri danışdırmağın, onun özünü də maraqlı çaları var idi. Sonra ANS-də diqqətimi çəkdi pensiya məsələsini qaldırmışdın. Sonra da birdən-birə deputatlığa namizəd oldun. Yəni maraqlı bir strateji kampaniya apardın. Statusun da odur ki, sabiq deputatlığa namizəd. Deputat olmaq həvəsi haradan yarandı?
- Belə deyək, ümumiyyətlə mənim bütün fəaliyyətimin hamısı, təbii ki, burada şansın da, reallığın da rolu var, amma bu mənim düşünülümüş xəttim idi. Ümumiyyətlə mən özünü ifadə edə bilən, nələrəsə, hansısa məsələlərə yaxşı mənada təsir etmək imkanlarına mallik olan bir insan olmaq istəyirəm. Yəni yaxın gələcəkdə ölkənin ictimai-siyasi həyatında aktiv olan bir ziyalıya çevrilmək istəyirəm. Bilmirəm nə dərəcədə olacaq, olmayacaq. Amma mən buna iddialıyam.

- Ziyalı olmaq istəyirsən, bu çox yaxşıdır. Amma səni qınayırlar, səninlə “Qafqazinfo”dakı yazılarına şərh yazanların adından danışmaq istəyirəm. Onalr deyir ki, sən hakimiyyəti yeri gəldi, gəlmədi tərifləyirsən. Yəni hakimiyyət mövqeyindən çıxış edirsən.
- Yox. Hakimiyyət mövqeyindən deməyək, dövlətçilik mövqeyindən çıxış edirəm. Dövlətçilik mövqeyi ilə Azərbaycan dövlətçiliyinin formalaşmasnda və əsasını qoymasında birinci iş Heydər Əliyevindir. Bu gün də Heydər Əliyevin qurduğu partiya hakimiyyətdədir. Mən dövlətçiliyimiz özüm bacardığım kimi ortaya qoymayım ki, təbliğ etməyim ki, kimlərsə narahat olacaq? Onda belə çıxır ki, kimlərsə ancaq dövlətin, iqtidarın əleyhinə danışırlarsa, bu onların ancaq və ancaq şəxsi maraqlarındandır. Onda belə çıxır ki, onların gətirdikləri sosial problemlər, digər idarəçiliklı bağlı problemlər hamısı onların sırf şəxsi maraqlarıdır və qərəzli yanaşırlar, obyektivlikləri yoxdur.

- Tamam. Bir sözlə sən dövlətçisən.
- Mən, bəli dövlətçiliyimiz dəstəkləyirəm. İndiki dövlətçiliyimizin də Heydər Əliyev siyasi kursunun qarantı kimi, indiki iqtidar olduğuna görə onları dəstəkləyirəm.

- Onda niyə YAP-a üzv olmursan?
- YAP-a üzv olmuram, ona görə ki, mən daha çox... Əslində, indi mənim YAP-a üzv olub olmamağım indiki məqamda texniki məsələdir. Yəni, məni YAP-çı kimi qəbul edirlərsə, eləsinlər, mənə problem yoxdur. Mən bu gün Azərbaycan dövlətçiliyin sabiq və davamlı inkişafının qarantı kimi Yeni Azərbaycan Partiyasını görürəm.

- Bu texniki məsələdir, həm də strateji məsələdir. Ola bilər ki, üzv olasan yaxud da başqa bir ictiamsi status qazana bilərsən. Məsələn gənclər təşçkilatında təmsil oluna bilərsən, yaxuda da YAP-ın siyahısında namizəd olarsan.
- Mənim fikrimcə, sabah elə bir vəzifə ola bilər ki, mən bunun üstündən bir dəfəlik xətt çəkmək istəmirəm, elə bir vəzifə ola bilər ki, hiss edərəm ki, indiki mövqeyimi rəsmiləşdirsəm, mənim fəaliyyətimin təsiri daha güclü ola bilər, onda YAP-a üzv ola bilərəm. Amma indiki mıəqamda YAP-da yetərincə, məndən də qat-qat savadlı, bacarıqlı adamlar var.

- Var, bilirəm. Amma son vaxtlar YAP özü mədəniyyətdən, şou-biznesdən transferləri çox edir. Məsələn bir neçə ay bundan əvvəl 7-8 müğənnini partiya üzvü eləmişdilər.
- Partiyada transfer ancaq ictimai fiqurlarda gedə bilər. Yəni bu insan kütləni arxasınca bu partiyaya bilər, məsələçün deyirəm. Normal demokratik cəmiyyətdə mövcud olan durumdan danışıram. Məsələn indi Türkiyədə hakimiyyətdə olan AKP. Məlumdur ki, indi Türkiyə sağ mərkəzdən olan bütün partiyalar Milliyyətçi Hərəkat Partiyasından çıxıblar. Sadəcə olaraq din söhbəti var idi orada, islamçılar, tanrıçılar bir də üçüncü qüvvə deistlər var idi. Onlar ayrıldılar, islamçılar daha da təkmilləşərək müsəlman-demokratlara, AKP-yə çevrildilər. Amma Azərbaycanda kimisə transfer etmək məsələsi, vaxtilə kommunist partiyasından olub YAP-a. İndi hansısa müğənninin YAP-a keçməsini transfer kimi qiymətləndirmək düz deyil. Onlar öz şəxsi ehtiyacları ola bilər ki, gəliblər. Məsələn, əgər mən sabah gedib YAP-a aktiv üzv olmaqla daha çox xidmət edə bilərəm, onda gedib üzv olaram. Mən elə böyük qüvvə deyiləm axı ki, məni transfer etsinlər, bütün kütləni də arxamla ora gətirəcəm.

- Turan, sən “Qafqazinfo”da yazılar yazırsan. Demək olar ki, ən çox şərh də sənin yazılarına gəlir. Həm çox maraqla qarşılanır, həm də tənqidi rəylər gəlir. Yüzlərlə rəy gəlir, təhqir də var içində özünü buna nə dərəcədə hazır hesab edirsən?
- Ümumiyyətlə, mənim yazılarım burada orta statistika 3 min adam oxuyursa, 3 min yazıya 150 şərh gəlirsə, bu 150-nin də azı 40 faizi müsbətdirsə, 3 minin 150-sini qəbul edək ki, hamısı pisləyir. 3 mindən 150 çıxanda yerdə nə qədər qalır? Onlar susurlarsa, deməli razılaşırlar. Bu bir növ nöqteyi nəzər. İkincisi də odur ki, o rəy yazanların hər birinin ayrı-ayrı adamlar olduğunu sübut etmək də mümkün deyil. Üçüncü növ baxış isə mən orada fikir qoyuram, o fikir də konkret ünvanlarına gedib çatır. O ünvanlı adamlar da kiminsə niki altında gizlənib bunu edirlər, kimisi də öz blogunda, qəzetində yazır. Çox normal qarşılayıram.

- Bir az da siyasətdən danışaq. Sən müxalifətin keçirdiyi mitinqlərə istehza edirsən və etiraz edirsən. Özün də demokratiya istəyən adamsan. Necə demokratiya var ki, insan haqqlarını qəbul edirsən, insaların etiraz etmək hüququ var, niyə qəbul etmirsiz bunu?
- Yox, kim ki ümumiyyətlə çıxıb desə ki, müxalifət mitinq keçirməsin, Azərbaycanda müxalifət olmasın, müxalif hərəkatlara partiyalara qadağa qoyaq, bunu deyən adamın bizim dövlətçiliyə sevgisini qəbul edə bilmərəm. Mən müxalifətin mitinq etməyinə qarşı deyiləm. Mən dəfələrlə açıqlamalarımda da onu bildirmişəm ki, müxalifətin təbiətindən irəli gəlir, etiraz etmək, piketlər keçirmək, müxalifətin əsas funksiyası ondan ibarətdir ki, mövcud iqtidara alternativ ortaya qoysun. Bu proqramın ortaya qoyulması üçün nə edə bilər? Etirazlarla bunu edə bilər. Bizim müxalifətdə isə mənim xoşuma gəlməyən, mənim etiraz etdiyim odur ki, bizim müxalifətdə normal müxalifətçilik ənənələri yoxdur. Bizim müxalifət nə edir? Bizim müxalifət qəbul eləsə ki, Azərbaycanın indiki dövlətçilik xətti, siyasi kursu Heydər Əliyevdən sonra qurulub, Heydər Əliyevi inkar etmirik. Onun ideologiyasına alternativ ideologiya qoymuruq, biz sırf indiki iqtidarın apardığı, apardığı da yox, indiki gedişatla bağlı öz alternativ fikirlərimizi ortaya qoyuruq. Onda cəmiyət tərəfindən də normal qarşılanarlar və onları dövlət çevrilişində, dövlətçiliyin siyasi kursunu dəyişdirməkdə günhalandıran olmaz.

- Siz deyirsiz ki, müxalifət ortaya proqram qoysun, etiraf etsin ki, Azərbaycan dövlətçiliyinin banisi Heydər Əliyevdir. Sonra da mübarizəsini aparsın.
- Bəli sonra da mübarizəsini aparsın.

- Tamam, mən deyirəm ki. ola bilər sən öz ideayalarında haqlısan, amma məsələn, mən müxalifətəm. Qoy ortalığa demokratik bir ölkə, mən etiraz etmək istəyirəm, mitinq keçirmək istəyirəm. Sizin müdafiə etdiyiniz hakimiyyət isə qoymur məni etiraz etməyə.
- Qoymur, yox. Qoymur deyəndə burada artıq anlaşılmazlıq əmələ gəlir.

- Qoymur axı. Yanvardan bəri hansı mitinqə icazə verilib? Dağıdır, polis tökülür şəhərə...
- Mən dəfələrlə İstanbulda bunun şahidi olmuşam. İtlərin hüquqlarının pozulmağına görə 3-4 məktəb uşağı əllərinə plakat alıblar ki, “itləri öldürməsinlər” piketlərini polislər dağıdıb. İcazəsiz aksiyaya dünyanın heç bir yerində icazə verilmir.

- Razıyam, Fransada lap döyürlər də...
- Hər bir ölkənin öz qanunları və öz reallığına uyğun milli, etnik ənənələrinə, psixologiyasına uyğun qurulub, ümumbəşəri dəyərlərə söykənməyinə baxmayaraq. Bizim ölkəmizin də qanunvericliyi buna imkan verir ki, hamımız da da bunu qəbul etmişik, yəni konstitusiyamızda var. Bu dəyişməyənə qəər biz buna etiraz etməyə ancaq Don Kixotluq edə bilərik. Qanunvericilik göstərir ki, harada icazə verirlərsə, gedin orada mitinqinizi keçirin. Bizim müxalifətin obyektiv kimi görünən, normal insanın ürəyini ağrıdan səbəbləri var, deyirlər ki, qıraq yer uzaqdır, ora camaat gəlib çata bilməyəcək. Mən sizlə razıyam, tuitaq ki, deyirlər ki, Bibiheybət ətrafındakı uzaqdır ora gəlib çata bilməyəcəklər, halbuki “Tarqovı” ilə onun arasında 3 km fərq var. Sonra deyirlər ki, Azərbaycan əhalisinin 90%-i indiki iqtidardan narazıdır, bıçaq sümüyə dirənib, inqilab edəcəklər, partladacaqlar, nə edəcəklər. Əgər bu insanlar “Tarqovı”ya yox, həmin o 20 qəpiyi, 40 qəpiyi verib, 20 dəqiqəyə Bibiheybətə gəlmirlərsə, bunlar necə inqilab edəcəklər? Əgər deyirsən ki, mənim sosial dayağım var, önəm nədir? Kütləvi şəkildə etiraz olduğunu göstərməkdir. Yəni bunlar deyir ki, qırğın salmaq istəmirik, “Tarqovı”nı dağıtmaq istəmirik. Düzdürmü?

- Düzdür...
- Onda onların 2 milyon nəfəri orada aksiyaları edərdi.

- Əgər belə deyirsizsə, onda sizin müdafiə etdiyiniz hakimiyyət bunlara şəhərin mərkəzində bir yer versin, görsün ki, bura iki milyon adam gəlir, yoxsa yox? Gəlməsə müxalifət onsuz da biabır olacaq. Meydan var, məsələn Qəbələ kinoteatrının qabağı, Azadlıq meydanı verilə bilər. İndi Nərimanov kinoteatrının qabağını istəyirlər, qoy yer verilsin, əgər müxalifət ora 10 mindən artıq adam toplaya bilməsə, fiaskoya uğrasın, qoy bütün cəmiyyət görsün. Əsas odur ki, yer verilsin.
- Eyni yerləri narıncı inqilab dövründə verdilər. İndi bir şey var ki, bizim müxalifət nə vaxt aktivləşdi? Bu ifadəm bir az kobud səslənəcək. Oturular, baxırlar, dünyada müəyyən bir şərait formalaşır, yəni sifariş gözləyirik növündən. Yəni, “biz bunu edirik, bizi dəstəkləyin, biz bunu edəcəyik”. Bu təəsürat yaranır. Mən özümü tanıyandan qəzetlərdə uydurmalar yazırlar. Ay Kəmaləddin Heydərov vəzifədən gedir, filankəs baş nazir olur, dünya dağıldı, Azərbaycanda filan şey olacaq və s. heç nə də olmurdu, düzdür? Misirdə konkret, real səbəb var idi, olmalı idi, inqilab oldu. Bunlar etiraz naminə nələrsə edirlərsə, dünyanın hər yerində bu fikri olduğu kimi vurğulayıram, dünyada hər bir insan, cəmiyyət yağın, balın içində də yaşasa, narazılığa meyillilik var insanlarda. İnsanları buna meyilli edən müxtəlif maraqlar var; qara maraqlar var, bundan istifadə edib başqa şeylərə yönəldilə bilərlər. Bu günkü gün də Azərbaycan hökumətinin bir marağı var, Azərbaycanda kövrək olan; Azərbaycanın qardaş Türkiyə ilə də problemi var, biz vizasız ora keçə bilmirik, orada kürd və başqa səbəblər var. Gürcüstandır ki, bizim bütün işimiz oradan keçir, Gürcüstanın oradakı azərbaycanlılardan çıxış edərək bizə münasibəti nədir onu çox gözəl bilirik. Rusiya ilə İran məlumdur. Xəzərin o tərəfindəki qardaş Türkmənistanla da yola getmirik. Belə bir dövləti saxlamaq üçün, əgər bizim ümumi dövlətçiliyimiz, suverenliyimiz baxımından nələrisə sıxıb saxlamaq tələb olunursa, bunu hökumət edirsə, biz hamımız bunu dəstəkləməliyik. Bizim müxalifət nə deyir, deyir ki, biz birmənalı şəkildə avroatlantik məkana inteqrasiya olunaq, balanslaşdırılmış siyasəti də qınayırlarki, siz niyə Rusiyayla da, başqa ölkəylə də yaxşısınız. Eynilə 1992-ci ilin əvvəlindəki kimi deyirlər. Biz üzümüzü tutaq Türkiyə vasitəsilə avroatlantik məkana, Rusiya ilə İranla düşmən olaq. Gürcüstan rüşvət almır deyə iki regionunu itirdi. Siz razısınız ki, biz rüşşvət almayaq amma Qarabağ olmasın?

- Yox, sizin xəbəriniz var ki, Gürcüstan Qafqazda Avropa dəyərləri ilə yaşayan nümunəvi ölkədir?
- Ümumiyətlə demokratiya, dünyanın hər yerində bu tədrici və təkamül yolu ilə əldə olunacaq bir şeydir. Bu gün deyirlərsə ki, Gürcüstanda demokratiya bərqərar olub, bu yalan sözdür.

- Yox, düzdü, demokratiya heç Amerikada da bərqərar olmayıb.
- Gürcü müxalifəti Saakaşvilini diktator adlandırır.

- Tamam razıyam, diktator elə bir sistem yaradıb ki, Gürtcüstana burnu dəyib gələn oraya qibləgah kimi baxır. Söhbət bundan gedir.
- Söhbət bundan gedir ki, bütün gürcülərin böyük qismi, deyir ki, eynilə bizim Azərbaycanda əfsanələr var ki, Gürcüstan haqqında Gürcüstanda da Saakaşviliyə etiraz edənlərin bütün əfsanələri Azərbaycan üzərində qurulub. Bəs buna nə deyirsiz siz? Söhbət təkcə son etiraz aksiyalarını edən qüvvələrdən getmir, onlar Bakıya, Azərbaycana dincəlmək üçün gəlirlər. Soruşursan niyə gəlirsiz? Deyirlər ki, sizdə konkret oturuşmuş strategiya var. Hər gün səhər oyananda baxırıq ki, görək Rusiya başımıza nə oyun açacaq? Deyirlər ki, bizdə əslində adı demokratiyadır. Hər cür şərait var, amma, qanunlar imkan verməlidir ki, insanlar o qanunlarla yaşasınlar. Amma bunlar qanunları hər tərəfindən sıxırlar ki, insanlar o qanunlardan kənara çıxmasınlar. Çünki, gürcülərin demokratiya ənənəsi yoxdur. Amma, dövlətin kursu, rəngi nə rəngdədir, mən bu gün sizə deyirəm ki, Saakaşvili gün müxalifətə qarşı necə davranırsa, Gürcüstan dövlətçiliyi üçün hər şeyi itiriblər, bura qədər gəliblər, o düz edir. Niyə görə? O, hakimiyətə gəlib bir sistem qurub, bir sistemi saxlaması üçün, işlək ənənəyə çevirməsi üçün, nələrisə, kimlərisə qurban verməlidir, içində nələrəsə imkan verməməlidir ki, bu oturuşsun. Eynilə Azərbaycan kimi. Yəni başqa nöqteyi nəzərdən, öz dövlətçiliyini saxlamaq üçün. Niyə bizim müxalifət Gürcüstanın müxalifətini qınamır, amma özü eyni şeyi edir. Onu qınamır ki, orada Rusiyanın maraqları var, bizdə də bizim tam maraqlarını təmin etmıdiyimiz qüvvələrin maraqları var, biz deyəndə onlar təmin edir, xətirlərinə dəyir.

- Sən ibadətlə məşğul olan adamsan, amma hicab problemi başlayanda nədənsə bu məsələdə susdun...
- Mən efirdə olan zaman hicabla bağlı məsələ qalxanda, mən ən birinci yüksək səviyədə etiraz edirdim. Amma mən başa düşəndən sonra, bu işin fərqinə varandan sonra ki, hicab məsələsi ilə bağlı Azərbaycana hansı oyunları qurmaq istəyirlər, bizim dövlətçiliyimizin əleyhinə ondan sonra mən artıq başa düşdüm ki, ümumi maraqlar naminə? Hansısa maraqlar naminə, hansısa qrupların müvəqqəti maraqları naminə, Azərbaycanda heç kimin ibadət etmək hüququ əlindən alınmayıb. Sadəcə olaraq rəsmi deyil, məktəblərdə. Bununla bağlı da hansısa kütlələr hansı planlar qurur.

- Hansı kütlələr durur?
- Təbii ki, İranın burada böyük iddiaları var idi. Azərbaycanda emissar gətirərək, bura təsir etmək imkanları yaratmaq. “Məkətblərdə filan qədər hicablılar var, onların hüquqları ilə bağlı filan şeyləri yoxdur” və s. Yəni hicablılardan istifadə edib, dövlətə onlar üçün şərait yaratmaq adı ilə təzyiq etmək. Bu informasiyaları da mən yerli yox, Türkiyə mətbuatından əldə etmişəm. Sırf kopersativ maraqlarından çıxış edən iqtidar belə heç vaxt istəməz ki, özünə problem yaratsın.

- Söhbət faktın özündən gedir, hicabın qadağan olunması. Məqsəd nədir? Söbət bu məsələlərdən gedir.
- Mənim fikrimi soruşmaq istəyirsizsə bu ənənə çox pis bir ənənədir. Bunu Türkiyədə vaxtilə İsmət İnönü də etmişdi. Ümumiyyətlə bizim kimi müsəlman və demokratik olmaq istəyən dövlətlərin demokratiyaya keçiş, bu təkamül prosesinin özü uzun çəkdiyinə görə, layiqlikdən, dünyəvilikdən sekulyarlığa keçid özü də uzun məsələdir.

- Onların probelmi həll olunmalıdır ki, başqa problemləri də həll edə bilsin.
- Bizim dövlətin Türkiyədəki kimi, layiqlikdən sekulyarlıağa keçmə problemi ki var, biz bunu yaşamamaq üçün, vahid mıəktəbli formasının bir dənə də baş örtüyü forması olardı. Bunu belə etmək olardı. Dünyaviliklə islamın sintezi olan bir çox ölkələrdə bu var. Amma bizdə bu vəziyyət nədənsə Türkiyəni xatırladır. Türkiyədə başqa səbəblər var idi, bizdə real səbəb var ki, İran dinlə, başıbağlılıqla, kiminsə saqqal saxlamağı ilə Azərbaycan dövlətinə təzyiq etmək üçün istifadə etmək istəyir. Biz bunu öz məlumatlarımıza əsasən deyirik, amma dövlət səviyyəsində gizli daha nələr var onu deyə bilmərəm. Amma mən öz ailəmdən bilirəm ki, Azərbaycanda istənilən adamın islamı normal yaşaması üçün istənilən şərait var.

- Sualım Azərbaycan efiri ilə bağlıdır. Aparıcılara baxırsan?
- Bəli, baxıram.

- Necədirlər?
- Mən ümumiyyətlə...

- Konkret danış
- Konkret danışacam, burada uzatmağa ehtiyac yoxdur. Mən ümumiyyətlə Azərbaycan televiziyaları ilə bağlı tənqidlərin böyük bir qismini, təbii ki, içində akademik yanaşmalar var, onları istisna edirəm, yerdə qalanlarını düzgün saymıram. Çünki, Azərbaycan televiziyaları Azərbaycanda maddi, texniki, professional baxımdan maksimum hansı şəraitdə fəaliyyət göstərmək mümkündürsə onu edib. Bu bir faktor. Bundan sonra Azərbaycan televiziyalarının lisenziyası veriləndə onların ixtisaslaşma üzrə hansı istiqamət üzrə fəaliyyət göstərəcəklər o da göstərilib. Bunu qəbul edən insanlar ona baxb qəbul ediblər. Məsələn bu idman kanalı olacaq, bu siyasi kanal olacaq, bu əyləncə kanalı olacaq və s. sən onu qəbul etmisən və o da bu üzrə fəaliyyət göstərəcəyinə aid lisenziyasını alıb. İndi bu fikir dəbdədir ki, kanallar əyləncə verirlər, niyə veririlər? Bu kanal bunun üçün nəzərdə tutulmuşdu. Azərbaycanda bölgü normaldır. Sadəcə olaraq keyfiyyətdə problem var, o da bizim özümüzün o səviyyəyə gəlib çatmamağımız deməkdir. Birincisi, pul faktorudur, ikincisi insanlarımızın əyalət psixologiyasında çıxa bilməməsidir, həmçinin də aparıcılarımızın. Azərbaycan televiziyasının Azərbaycan reallığına uyğun, hətta Türkiyə reallığına yaxın aparıcılarımız da var, jurnalistlərimiz də mövcuddur. Bunu tam etiraf edirəm, adlarını da çəkə bilərəm.

- Niyə bəs ideya yoxdur? Niyə televiziyalarımızın birində bircə müstəqil ideya yoxdur? Hamısı oğurluqdur.
- Dünyada televiziyada bu normaldır. Hamı buna deyir oğurluqdur, amma belə bir şey yoxdur. Dünyada konkret ideya mərkəzləri var ki, layihələr, formatlar istehsal edirlər və bu formatlar kanallar tərəfindən istifadə olunurlar. Bütün dünyada bundan istifadə edirlər. Amma bizdə deyirlər ki, oğurlayırlar.

- Tamam, Türkiyədə evlənmə proqramları var düzdü? Baxırıq hamımız, mən baxmıram, amma görürəm.
- Hamı məcbur baxır.

- Avtomatik bizimkilər də onu hazırlayır. Yemək verilişləri həmçinin. Serial oğurlayırlar. Belə qıtlıq nədir bu televiziyalarda? Niyə belə edirlər?
- Dünyada televiziyalarda, tendensiya, furya deyilən bir anlayış var. Evlənmə verilişiləri Türkiyədə yaradılmıyıb, Türkiyə onu İtaliyadan, Yunanıstandan götürüb. Bir format müəyyən mərkəz tərəfindən yaradılır, o format təkilf olunur. Kimsə qabağa düşüb eksperiment edir.

- Biz Türkiyədən oğurlayırıq.
- Oğurlamırıq, biz furyanı götürüb yerli ziyalılığa interpretasiya edirik. Bu çox normal bir şeydir. Bu bilirsiz nəyə bənziyir, elə bil ki Türkiyə kanallarını sorğu sual edirsiz ki, siz niyə Fransa kanalında olan bir şeyi götürüb uyğunlaşdırırsız. Hər şeyin kökündə kommersiya maraqları durur. Kanal nə satır, reklamdan pul qazanır, reklamdan pul qazanmaq üçün, ən çox tamaşaçı baxmalıdır. Baxır ki, dünyada ən çox baxılan şey nədir. Onu tətbiq edir. əslində bizim televiziyalarımız Azərbaycanda dünyaya inteqrasiya olunmuş yeganə qurumdur. Çünki, artıq reklamdan pul qazanmağın çox gözəl yolunu tapıblar. Bu problem dünyada var, kütlə həmişə yələncənin ardıyca qaçır, bir qrup elita da həmişə onlarla mübarizə aparır.

- Dünya əyləncəyə qaçır, sənsə əyləncədən qaçırsan.
- Mənim məqsədim pul qazanmaq deyil axı, ona görə. Mən özümü ifadə etmək istəyirəm, mən istəyirım ki, bacardığı qədər bu cəmiyyətə nə isə bir xeyrim dəysin. Əyləncənin özü ilə də cəmiyyətə yaxşı nə isə vermək olar.

-İddialarında uğurıar arzulayıram. Düşünürəm ki, bu aktivlik öz nəticəsini verəcək.
- Sonda bir şey demək istəyirəm, mən ümumiyyətlə bizim oxuculardan, həmkarlardan, eyni düşərgədən, əks düşərgədən, bizdə formalaşmış terminləri deyirik əslində, mən bunların bəzisini qəbul etmirəm. Biz hamımız bir düşərgədəyik- Azərbaycanda. Demək isəyirəm ki, heç kimi nə öz mənfilikləri ilə mühakimə etməsinlər, hər kəsi özləri kimi bilməsinlər, heç kimi əvvəlcədən mühakimə etməsinlər.