“Özümü öz kölgəmə bürüyəcəm və özümlə...”

ozumu-oz-kolgeme-buruyecem-ve-ozumle
Oxunma sayı: 987


Çovğundan da betərdi

axirət dünyasında ömür

artıq yoxdur uçub getdi günahlar -

hönkür-hönkür ağlayaraq

yanağımdan öpüş aldı qar

Gecəniz xeyrə qalsın

Gecə gündüzdən vacibdi

amma kiməsə elə gələ bilər ki,

bunlar tam tərsinədi

çünki məhz hüznlü gecələrdə öz bədənimizdən ayrılıb

Allahın olub-olmadığını anlaya bilərik

ətrafa sakitlik çökəndə

dua da avazlı səslənir – duanın səsi kəsiləndə

gecənin qulaqları həmişə təəccüblə yığılır

biri-birinə yapışan

iki fıstıq tumu kimi

və hər zaman yada salır

adam adamdan

gecə hamilə qalır

hay-küylü gün susub

vaxtsa dovşan kimi qaçır

gecə işıqdan qaradı –

sevişin. Gecəniz xeyrə qalsın

***

Ayaqlarının səsi pilləkənlərdə həmişəlik

               qalacaq -

Ay və ayna qaranlıqda yox olmur - ikiləşir,

               üçləşir -

kimsə çıxar - qəfildən eşidər buz kimi

           suyun aydın səsini,

mənim həyatımın mənası, ay, güzgü

   və ayaq səslərinin qarşısında açılır...

Darıxan ürək daha dərin olur -

           ibadət içində -

özümü öz kölgəmə bürüyəcəm və özümlə

başqalarını da qəm-qüssəyə qərq edəcəm -

məni axşam ibadətində görəcəksiz anlayacaqsız

                 qəlbimi -

onda, sizə cavab verməyəcəm - onda

           sizə qayıtmayacam.

Tərcümə edəni: Rəfail Tağızadə